Düşünüyorum Öyleyse Varım
“Düşünüyorum öyleyse varım” (Latince: Cogito ergo sum), Fransız filozof René Descartes’in Felsefenin İlkeleri (1641) adlı eserinde ortaya koyduğu ünlü bir felsefi argümandır. Bu argüman, kişinin kendi varlığının şüphe götürmez bir şekilde bilinebileceğini savunur. Descartes, bu argümanı, şüpheciliğin tüm argümanlarını eleştirerek ve kendi varlığının tek şüphe götürmez gerçek olduğunu göstererek geliştirmiştir.
Descartes, şüpheciliğin tüm argümanlarını eleştirerek başlar. Şüpheciler, duyularımızın bizi aldatabileceğini ve bu nedenle duyularımız aracılığıyla edindiğimiz bilgilerin güvenilir olmadığını savunurlar. Descartes, bu argümanı, duyularımızın bizi bazen aldatabileceğini kabul ederek eleştirir. Ancak, duyularımızın bizi her zaman aldatmadığını ve bu nedenle duyularımız aracılığıyla edindiğimiz bilgilerin güvenilir olabileceğini savunur.
Descartes, daha sonra, kendi varlığının tek şüphe götürmez gerçek olduğunu göstermeye çalışır. Bunu yapmak için, “Düşünüyorum öyleyse varım” argümanını kullanır. Descartes, “Düşünüyorum” ifadesinin şüphe götürmez bir gerçek olduğunu savunur. Çünkü, “Düşünüyorum” ifadesini şüpheye düşürmek için bile düşünmek gerekir. Bu nedenle, “Düşünüyorum” ifadesi şüphe götürmez bir gerçektir.
Descartes, “Düşünüyorum öyleyse varım” argümanından, kendi varlığının tek şüphe götürmez gerçek olduğunu çıkarır. Çünkü, “Düşünüyorum” ifadesi şüphe götürmez bir gerçektir ve “Düşünüyorum” ifadesi, kişinin kendi varlığını ima eder. Bu nedenle, kişinin kendi varlığı tek şüphe götürmez gerçektir.
“Düşünüyorum öyleyse varım” argümanı, felsefe tarihinde önemli bir yere sahiptir. Bu argüman, şüpheciliğin eleştirisini yapmış ve kişinin kendi varlığının tek şüphe götürmez gerçek olduğunu göstermiştir. Bu argüman, ayrıca, modern felsefenin temellerini oluşturmuştur.
Konuyla İlgili Faydalı Siteler ve Dosyalar
- René Descartes’in Felsefenin İlkeleri (1641)
- Descartes’in “Düşünüyorum Öyleyse Varım” Argümanı
- Şüphecilik
- Modern Felsefenin Temelleri