Ekümenik
Ekümenik, Yunanca “oikoumene” kelimesinden türemiştir ve “dünya çapında” veya “evrensel” anlamına gelir. Genellikle Hristiyanlık bağlamında kullanılır ve tüm Hristiyan kiliselerinin birliğini ifade eder.
Ekümenik hareket, 19. yüzyılın sonlarında Hristiyan kiliseleri arasında birlik ve işbirliği sağlamak amacıyla başlatılan bir harekettir. Bu hareketin öncülerinden biri, 1867 yılında İskoçya’da düzenlenen Edinburgh Misyon Konferansı’dır. Bu konferansta, farklı Hristiyan kiliselerinin temsilcileri bir araya gelerek misyon çalışmaları konusunda işbirliği yapma kararı aldılar.
Ekümenik hareketin bir diğer önemli dönüm noktası, 1948 yılında Amsterdam’da düzenlenen Dünya Kiliseler Konseyi’nin (WCC) kurulmasıdır. WCC, dünyadaki tüm Hristiyan kiliselerinin bir araya geldiği bir örgüt olup, ekümenik hareketin koordinasyonunu sağlar.
Ekümenik hareketin amacı, tüm Hristiyan kiliselerinin birliğini sağlamak ve ortak bir tanıklık oluşturmaktır. Bu amaçla, WCC ve diğer ekümenik örgütler, farklı Hristiyan kiliseleri arasında diyalog ve işbirliği faaliyetleri düzenlerler.
Ekümenik hareketin eleştirmenleri, bu hareketin Hristiyan kiliseleri arasında birlik sağlamak yerine bölünmelere yol açtığını savunurlar. Ayrıca, ekümenik hareketin Hristiyanlığın temel inançlarını zayıflattığını ve Hristiyanlığın sekülerleşmesine yol açtığını iddia ederler.
Ancak, ekümenik hareketin savunucuları, bu hareketin Hristiyan kiliseleri arasında birlik ve işbirliği sağlamak için gerekli olduğunu savunurlar. Ayrıca, ekümenik hareketin Hristiyanlığın temel inançlarını zayıflatmadığını, aksine bu inançları güçlendirdiğini iddia ederler.
Ekümenik hareket, günümüzde de devam etmektedir ve farklı Hristiyan kiliseleri arasında diyalog ve işbirliği faaliyetleri düzenlenmektedir. Bu hareketin geleceği, Hristiyan kiliseleri arasındaki ilişkilerin nasıl gelişeceğine bağlıdır.
Ekümenik Konseyler
Ekümenik konseyler, Hristiyanlık tarihinde önemli bir yere sahiptir. Bu konseyler, Hristiyan kilisesinin inanç ve uygulamaları konusunda kararlar almak için düzenlenir. İlk ekümenik konsey, 325 yılında İznik’te düzenlenmiştir. Bu konseyde, Ariusçuluk sapkınlığı kınanmış ve İznik İnanç Bildirisi kabul edilmiştir.
Diğer önemli ekümenik konseyler şunlardır:
- Birinci Konstantinopolis Konseyi (381)
- Efes Konseyi (431)
- Kalkedon Konseyi (451)
- İkinci Konstantinopolis Konseyi (553)
- Üçüncü Konstantinopolis Konseyi (680-681)
- İznik İkinci Konseyi (787)
- Dördüncü Konstantinopolis Konseyi (869-870)
- Birinci Lateran Konseyi (1123)
- İkinci Lateran Konseyi (1139)
- Üçüncü Lateran Konseyi (1179)
- Dördüncü Lateran Konseyi (1215)
- Birinci Lyon Konseyi (1245)
- İkinci Lyon Konseyi (1274)
- Vienne Konseyi (1311-1312)
- Konstanz Konseyi (1414-1418)
- Basel Konseyi (1431-1449)
- Floransa Konseyi (1439-1445)
- Beşinci Lateran Konseyi (1512-1517)
- Trento Konseyi (1545-1563)
- Vatikan Birinci Konseyi (1869-1870)
- Vatikan İkinci Konseyi (1962-1965)
Ekümenik Hareketin Önemi
Ekümenik hareket, Hristiyanlık tarihinde önemli bir yere sahiptir. Bu hareket, farklı Hristiyan kiliseleri arasında diyalog ve işbirliği sağlamak için önemli adımlar atmıştır. Ekümenik hareketin önemi şunlardır:
- Hristiyan kiliseleri arasında birlik ve işbirliği sağlar.
- Hristiyanlığın temel inançlarını güçlendirir.
- Hristiyanlığın sekülerleşmesine karşı koyar.
- Hristiyanların dünyadaki sorunlara karşı ortak bir tanıklık oluşturmasını sağlar.
Ekümenik Hareketin Geleceği
Ekümenik hareketin geleceği, Hristiyan kiliseleri arasındaki ilişkilerin nasıl gelişeceğine bağlıdır. Günümüzde, farklı Hristiyan kiliseleri arasında diyalog ve işbirliği faaliyetleri devam etmektedir. Ancak, bazı Hristiyan kiliseleri hala ekümenik harekete karşı mesafelidir.
Ekümenik hareketin geleceği için en önemli zorluklardan biri, farklı Hristiyan kiliseleri arasındaki teolojik farklılıklardır. Bu farklılıklar, kiliselerin birliğini zorlaştırmaktadır. Ancak, ekümenik hareketin savunucuları, bu farklılıkların üstesinden gelmenin mümkün olduğunu savunurlar.
Ekümenik hareketin geleceği için bir diğer önemli zorluk ise, Hristiyanlığın sekülerleşmesidir. Günümüzde, birçok Hristiyan, kiliseye olan bağlılığını kaybetmektedir. Bu durum, ekümenik hareketin çalışmalarını zorlaştırmaktadır. Ancak, ekümenik hareketin savunucuları, Hristiyanlığın sekülerleşmesine karşı koymanın mümkün olduğunu savunurlar.
Ekümenik hareketin geleceği, belirsizdir. Ancak, bu hareketin Hristiyanlık tarihinde önemli bir yere sahip olduğu ve gelecekte de önemli bir rol oynamaya devam edeceği açıktır.