Harabat
Harabat, Arapça “harap” kelimesinden türemiş bir sözcüktür ve “harabe yer” anlamına gelir. Türkçede ise genellikle “meyhane” veya “içkili yer” anlamında kullanılır. Harabatlar, genellikle şehrin dışında veya kenar mahallelerinde bulunan, insanların içki içip eğlendiği yerlerdir.
Harabatlar, tarih boyunca birçok farklı kültürde ve toplumda var olmuştur. Eski Yunanistan’da, insanların şarap içip sohbet ettiği “symposia” adı verilen toplantılar düzenlenirdi. Roma İmparatorluğu’nda ise, “tabernae” adı verilen meyhaneler bulunurdu. Orta Çağ’da, Avrupa’da “alehouse” veya “tavern” adı verilen meyhaneler yaygındı.
Türkiye’de, harabatlar Osmanlı İmparatorluğu döneminde ortaya çıkmıştır. İlk harabatlar, 15. yüzyılda İstanbul’da açılmıştır. Daha sonra, harabatlar diğer şehirlere de yayılmıştır. Harabatlar, genellikle Müslüman olmayanların yaşadığı mahallelerde bulunurdu.
Harabatlar, genellikle basit ve mütevazı yerlerdir. Genellikle ahşap veya taştan yapılırlar ve genellikle tek bir odadan oluşurlar. Harabatlarda, genellikle şarap, rakı veya bira gibi içkiler servis edilir. Ayrıca, meze olarak çeşitli yiyecekler de sunulur.
Harabatlar, genellikle gece geç saatlere kadar açık kalır. İnsanlar, harabatlara genellikle arkadaşlarıyla veya aileleriyle birlikte giderler. Harabatlarda, insanlar içki içip sohbet ederler, müzik dinlerler ve dans ederler.
Harabatlar, birçok farklı kültürün ve toplumun önemli bir parçasıdır. Harabatlar, insanların sosyalleşebileceği, eğlenebileceği ve rahatlayabileceği yerlerdir.
Harabatlarla İlgili Faydalı Siteler
Harabatlarla İlgili Dosyalar