Sözlükte muhacirın kelimesinin manası:
- Göç edenler, hicret edenler. İslamiyetin ilk zuhurunda İslam olanlardan Mekke'den Medine'ye hicret eden sahabeler. (Bak: Ensar) (Osmanlıca'da yazılışı: muhacirîn)
muhacirın ile alakalı bazı sözcükler ve anlamları
- muhacirın Göç edenler, hicret edenler. İslamiyetin ilk zuhurunda İslam olanlardan Mekke'den Medine'ye hicret eden sahabeler. (Bak: Ensar) (Osmanlıca'da yazılışı: muhacirîn)
- hicreti nebeviye Peygamberimiz Hz. Muhammed'in (A.S.M.) Mekke'den 622 yılında Medine'ye hicret etmesi. (Osmanlıca'da yazılışı: hicret-i nebeviye)
- hicret Göç. İslam takviminde tarih başı sayılan Hz. Muhammed'in Mekke'den Medine'ye göç etmesi. Hz. Muhammed'in Mekke'den Medine'ye göçmesi. 1. bir memleketten,…
- ensar Hz. Muhammed'e hicret zamanında yardım eden Medineliler. Yardımcılar, koruyucular. 1. yardımcılar, muavinler, müdafiler, koruyucular. 2. medine'ye hicretle mekkeli muhacirlere yardım…
- kanitın Kunut ve dua edenler. Allah'a itaat ve ibadet edenler. (Osmanlıca'da yazılışı: kanitîn)
- hacir Kısıt. 1. hicret eden, bir başka yere geçen. 2. sayıklayan. Hicret eden. Bir yerden bire yere göçen.
- mütehammilın (Mütehammil. C.) Tahammül edenler. Katlanıp sabrederek kabul edenler. Dayanabilenler. Kaldırabilenler. (Osmanlıca'da yazılışı: mütehammilîn)
- karyetül ensar Medine-I Münevvere şehri. (Osmanlıca'da yazılışı: karyet-ül ensâr)
- iskanı muhacirın Göçmenleri yerleştirme. (Osmanlıca'da yazılışı: iskân-ı muhacirîn)
- atike (bkz. atik). atike: kureyş kabilesinden zeyd b. amr'ın kızıdır. hicretten önce islamiyeti kabul etmiştir. medine'ye hicret edenler arasındadır. hz. ebubekir'in…
- transmigration Göç, geçme (ruh), hicret Hicret Ruh göçü, ruh sıçraması
- mütecavizın (Mütecaviz. C.) Tecavüz edenler, sarkıntılık eden kimseler, saldıranlar. (Osmanlıca'da yazılışı: mütecavizîn)
- cabirülensarı Cabir Bin Abdullah El-Ensari (R.A.) da denir. Meşhur sahabelerdendir. Bizzat Resul-i Ekrem'den (A.S.M.) ilim ve feyiz almış ve zamanında Medine-i…
- hasede (Hasid. C.) Kıskananlar, hased edenler, çekememezlik edenler.
- müteşebbisın (Müteşebbis. C.) Teşebbüs edenler, bir işe girişenler. (Osmanlıca'da yazılışı: müteşebbisîn)